Interview met Sherr: “Ik ben geen product van de jeugdzorg”

Van 29 januari tot en met 4 februari was het de Week van Het Vergeten Kind, waarbij kwetsbare jongeren centraal staan. Dit jaar was het thema voor de campagne: ‘laat zorg pas stoppen als kinderen er klaar voor zijn’. Vaak stopt jeugdzorg namelijk als je 18 wordt, maar veel jongeren hebben die zorg nog wel nodig. Deze groep gaat daarom een onzekere periode tegemoet.

Sherr (21) heeft hulp gekregen van de jeugdzorg. Wij zijn met haar in gesprek gegaan om te praten over haar ervaringen en hoe haar leven er nu uit ziet.

“Ik kan kind zijn met ze”

Sherr: artiest, woordkunstenaar en ook nog eens student Pedagogiek. Op de vraag waarom zij Pedagogiek studeert, vertelt ze dat ze later in de jeugdzorg wil gaan werken. Ze heeft in de periode dat ze zelf hulp van jeugdzorg heeft gekregen namelijk dingen meegemaakt die niet fijn waren en hoopt het verschil te maken. “Ik kan jongeren goed begrijpen door mijn eigen ervaringen. Veel experts uit het vak hebben alles wat ze moeten weten op school geleerd, maar weten niet hoe het is om zelf in de jeugdzorg te zitten,” legt ze uit. En wat haalt Sherr uit het werk dat ze doet? “Zo veel plezier! Kinderen zijn puur, eerlijk en open en ik zie hoe ze zichzelf ontwikkelen.” Ze geeft de kinderen namelijk gym-, dans-, en soms sportles. Ook past ze wel eens op.

“Ik voelde me net een nummertje”

Sherr heeft een aantal negatieve ervaringen overgehouden aan de jeugdzorg, bijvoorbeeld toen ze uit huis ging. Ze kreeg namelijk niet de ondersteuning die ze eigenlijk nodig had, waardoor ze zelf veel moest regelen. Dit ervaarde Sherr als lastig en ze snapte veel dingen niet. Gelukkig heeft haar netwerk haar uiteindelijk geholpen. Sherr vond dat haar eigen belang niet voorop werd gezet en dat de jeugdzorg het belangrijker vond dat de vergoedingen goed besteed werden. “Het gaat alleen om het geld. Ik voelde me net een nummertje.”

Sherr ging uit huis toen ze 19 werd en kreeg daardoor geen geld meer van de jeugdzorg. Ze moest zelf een woning zoeken en zelf alle kosten zoals schoolgeld betalen. “Toen ik mijn eigen huis had, realiseerde ik: ‘I’m not gonna make it with money’”. Dat resulteerde erin dat Sherr extra werk moest zoeken om rond te komen. “Op elk vlak van mijn leven ging het daardoor moeilijk.” Gelukkig kreeg zij ook hulp van familie en vrienden en daarnaast ontving ze ook studiefinanciering.

Verandering

Sherr benadrukt dat er genoeg jongeren zijn die wél positieve ervaringen hebben met de jeugdzorg. Toch wil ze dat de jeugdzorg het anders gaat doen. “Ze moeten zorgen voor een goede screening. De medewerkers hebben vaak geen negatieve intenties, maar zodra je niet begrijpt hoe een trauma zich kan uitwerken, kun je een persoon niet goed helpen. Er moeten mensen bij de jeugdzorg werken die het werk met hun hart doen.” Sherr heeft op andere plekken hulp gezocht en ze is zelfstandig geworden. “Ik ben niet genoeg geheeld bij de jeugdzorg. Er is niet echt geluisterd naar mij en ze zijn tekort geschoten met de begeleiding.” Veel zaken die over haar gingen werden achter haar rug besproken en ze had er geen inspraak in. “Alles ging over mij, zonder mij.”

Product van de Jeugdzorg

Sherr heeft vorig jaar een EP uitgebracht genaamd ‘Product van de Jeugdzorg’, naar aanleiding van haar ervaringen. “Ik voelde me een product. Niemand vroeg wat er in Sherr gebeurde of wat Sherr te zeggen had.” Met haar EP wil ze daarom jongeren die hetzelfde hebben meegemaakt een hart onder de riem steken. “Zelfs van mensen die ik niet ken, kreeg ik reacties dat het album ze goed heeft gedaan. Dat is priceless.” Helaas heeft ze instanties zoals de jeugdzorg niet kunnen bereiken. “Maar ik heb ze niet nodig. Het belangrijkste is dat de mensen met een slechte ervaring opstaan en weten dat ze geen product zijn.”